Hugz....

Jæja

Ég tók saman gróðann af markaðnum og fór á barinn.

Tældi með mér óharnað ungmenni til að keyra mér heim og mútaði viðkomandi með latte-drykk.

Það er svo sem ekki í annála færandi þannig, en mikið óskaplega er vel lukkuð breytingin á Tehúsinu, og mikið eru þar faglegir og indælir þjónar og mikið lifandis ósköp voru drykkirnir góðir sem þeir gerðu.

Kaffið var fullkomið.

Það var reyndar borið fram í þar til gerðum bolla, sem mér leiðist.

Helst vil ég drekka kaffið mitt úr óbrjótanlegu, glæru vatnsglasi.

Það er kúl.

Drykkurinn var næstum fullkominn, þar sem ég varð að notast við annað brand af vodka en fyrsta val.

En afgreiddur af smekkvísi og vandvirkni.

Það er brilljant hugmynd að hafa plötuspilara fyrir mússik, en það væri mögulega heillaráð að safna í gamlan appelsínukassa hljómplötum við hæfi og hengja upp skilti sem býður gestum að smella einhverju á fóninn.

Það er ómögulegt að það sé þögn í húsinu í tuttugu mínútur í hvert skipti sem önnur hliðin klárast, og þar utan ef passað er uppá að engin leiðinleg og leim tónlist sé í boði, er hægt að láta kúnnana vinna um leið og þeim þykja þeir sjálfir hafa vald.

Vinnvinn eins og það heitir á markaði.

Annars var þetta alveg agalega erfiður dagur, og langur og strembinn.

Ég held ég ætti að tussast í bælið og reyna að sofna í hausinn á mér.

Á morgun er nýr dagur og þá gefast ný tilefni til að taka dramakast.

Hinkrum með dramað til morguns, og tzjillum núna, ef gæfan lofar getum við mögulega frestað drama morgundagsins fram á hinn.

Ef hún lofar, krakkar mínir 🐉

Mig langar við þetta tækifæri að biðja alla að nota nú frekar dómgreindina en lagabókstafinn til að dæma náungann..

....þið vitið...

...dómgreindin, sem vanvitar og fáráðar geta ekki þroskað með sér...

...þú fæddist til að dæma og velja upplýst...

ÞAÐ ER VALD ÞITT

Tiltal dagsins

Jæja góða mín?
Og hvað?
Hvað nú?
Ha?

Jáh barah!

Af hverju gerðir þú það?
Ha?
Þú vissir nákvæmlega hvað þetta fól í sér, þú veist það!
Og hvað?

Nú ertu í algjöru ofsakvíðakasti.
Af því að ekki bara hefur þú ruggað bátnum með því að plana að VERA MEÐAL FÓLKS, heldur ákvaðstu að HITTA ALLA Í EINU og einkum og sér í lagi þá sem þú vonaðist til að hitta þegar þú værir á herðablöðunum.

Og hvað ætlar þú að gera?
Ha?
Hvernig gastu verið svona vitlaus?

Nú líður þér eins og það eigi að fara fram rannsóknar-dómhald alþýðunnar í samkvæmi þar sem öllum fyrrverandi tengdamæðrum þínum verður boðið í bland við fólk sem þú mögulega svaft hjá á fyllerýi fyrir mörgum áratugum og veist ekki hvað heita.

Jáh!
Þú veist ekki hvað neinn heitir þarna.
Og hver er hvað.
Og allir tala við þig og þú kannast við alla en þú veist ekki í alvörunni hver neinn er.
Nema örfáir og þeir sem þú vilt síst hitta.

Hjálpi mér hamingjan Eyrún Heiða Skúladóttir.
Fólk með félagsfælni tortímir í sér sálinni með því að hórast á markaði - þú veist það!
Þú veist það ósköp vel - og nú brennur andinn í skinninu af ótta og maginn er í garnaflækju og heilinn stropaður.

Ekki það að þú hafir ekki vitað það nákvæmlega upplýst fyrirfram hvað gerist þegar þú fyllist af kvíða, ha?

Þú veist nákvæmlega hvað gerist þegar þú býrð þér til enn eitt kvíðavandamálið.
Þegar þú ert undir of miklu álagi og óttaslegin, getur þú ekki hugsað rökrétt.
Gargandi hænur sem hlaupa í hringi af ótta eru ekki til eftirbreytni.
Þú veist það Eyrún.
Skamm.

.........................................................

Hvað er hægt að gera til að láta þig hætta að rugga bátnum og vera algerlega ofvirk og umsöðlandi og framkvæmdaóð?
Verður að dópa þig með jafnvægislyfjum, fita þig nægilega til að koma þér í hjáveitu og neyða ofan í þig kannabisefnum?

Maður spyr sig.
Þetta fjallaloft er að gera þig kolvitlausa Heiða mín.
Framheilinn í þér freyðir.
Jesús kristur.

En þú lofar mér því, að fara þarna hrein og fín og prúð og gera það sem þú varst búin að segjast ætla að gera og gera það fallega og fumlaust og vanda þig.
Þú verður bara að hleypa í þig svolitlum kjarki og taka réttri hendi í rassgatið á þér.
Þú getur þetta góða mín.

Þetta verður allt í lagi.
Það verður enginn vondur við þig.

Ég lofa, kveðja

Gamlastah

Það er alveg að koma skjálfti á Atlantshafi

Búðakona

Ég ætla að verða búðakona og forseti og skáld þegar ég verð stór, sagði Heiða litla og gerði það seinna.....

Einusinni var ég að vinna í búð sem seldi kvenfatnað.
Það var snilldarbúð.
Þar var haft til hliðar borð með dagblöðum og hægindastóll og kaffi og meððí fyrir þreytt burðardýr, sem í mörgum tilfellum voru bugaðir húsbændur með innkaupapoka.

Það var par sem kom þarna nokkuð reglulega.
Hún var fataóð og mátaði allt nýtt og prófaði.
Og hló hátt, var ógeðslega skemmtileg og spurði mann sinn á þriggja mínútna fresti hvernig honum fyndist hitt og þetta.

-Gunnar!
Kvað við hátt og snjallt  úr klefum og hornum verzlunarinnar..
-Gunnar!
-Koddog sjáðu!
-Hvedderþetta?
-Finnst þér ég sexý í þessu Gunnar?

Og jafn stjarnfræðilega hress og kát og konan var í þessum heimsóknum, var bóndi hennar jafn þunglyndur og fámáll.
Sat fýldur og umlaði eintóna ef á hann var yrt og leit aldrei upp.
Kvartaði yfir kaffinu sem hann fékk frítt.

Við fyrstu kynni var ég eiginlega alveg steinhissa að hann nennti í þessar ferðir með henni og jafn hissa að  jafn ólíkt fólk gæti verið par.
Hann gat verið svo óheyrilega ónærgætinn og leiðinlegur þá sjaldan að hann tjáði sig.
Og aldrei tók hann upp veskið.
Þau voru eins og yin yan.
Svart og hvítt.

Svo tók ég eftir því að í hvert skipti sem þau fóru, og hún var að borga vörurnar og hann að týna saman pinklana, spurði hann hana ætíð hvort hún væri ánægð með það sem hún hefði fundið.
Og þegar hún játti því annarshugar, kyssti hann hana á kinnina og hvíslaði hálfpartinn, að það væri gott.

Mánuðir liðu og þau komu oft, hún var eins og geipræd í glansi og hann eins og jarðarför hjá jesúítum.
Hann vandist ágætlega.

Það var svo þennan dag - rétt fyrir útsölur að þau komu og hún var í þrjá klukkutíma að máta.
Og fann ekkert.
Hann var farinn að andvarpa eins og hann þyrfti öndunarvél og var búin að fara tvisvar út að reykja.
Eftir að hafa mátað þrjátíu flíkur og hætt við allt, stóð konan við afgreiðsluborðið með belti eitt saman að kaupa.

Hún fékk synjun á kortið sitt.
-Æi Gunnar, ég er ekki með pening, geturðu tekið þetta?
Kallaði hún til hans þar sem hann sat og horfði einhverfulega inn í tómið.

-Ertu búin?
Svaraði hann og spratt á fætur eins og gormur.
Svo vatt hann sér að afgreiðsluborðinu eins og hann hefði fengið rafstuð í rassgatið og dró upp kortið.

Hann rak upp stór augu og horfði á beltið og svo konu sína undrandi.
- Hva? Er þetta allt og sumt? Hváði hann hissa og borgaði.
Hún hló og sagði honum að hætta að reyna að vera fyndinn.

Þá sá ég manninn brosa í fyrsta skipti.
Hann brosti allan hringinn og kyssti konu sína rembingskossi á munninn svo hann hafði um leið jafn rauðan varalit og hún og sagði hátt og snjallt;

- Verðum við ekki að koma við í Hagkaup og athuga hvort þeir eigi ekki fallegt við þetta belti?

Og svo flissaði hann....

Þau voru bæði skellihlæjandi þegar þau fóru.
Og enn í dag skil ég hvorki upp né niður í þeirra samskiptum og lífi.
En þessi gaur var klárlega ekki allur þar sem hann var séður.

Boðskapur sögunnar er þessi - þó einhverjum leiðist eitthvað, þarf viðkomandi ekki endilega að vera leiðinleg persóna.

Og lýkur hér sögu þessari.

Öllu vali fylgir nokkur alvara

Nú þarf ég að hugsa.

Leiða saman strengi til að flétta rétta fléttu til að tengja við heildarverkið
Það eru svo margir strengir sem ég held í hendinni nákvæmlega núna og undir mér komið að flétta þá alla saman á vitiborinn hátt svo úr verði fallegt verk en ekki flókabendill.
Álaganornir sem eru lélegar í fagi sínu - geta ekki spunnið falleg verk.
Þær spinna flækjur og flókabendla.
Sem enda í ruslinu.

Það verður eitthvað að reyna að búa til áferðarfallega ábreiðu úr þessum á að líta ólíku þráðum.
Trúi ég að það endi í nýlistarstíl.

...............................

Ég hefi lagt þræðina ósköp varlega í regnbogastíl yfir borðið, og ég færi þá til í huganum.
Rauði þráðurinn er þessi sem þarf að mynda fallegt kerfi í borðanum.

Ég hefi það í huga mér hvernig það á að liggja svo vel fari.

...............

Og kötturinn malar...

Djöfull er þetta næs

Lambaketið mallar með lauk og lárviðarlaufi á steikarpönnu og rósakál stendur í hvítri skál til hliðar, tilbúið í karamellingu og huggulegheit.

Úti skín sólin að vanda og börn leika sér hlæjandi fyrir utan gluggan, það er róandi að heyra til þeirra.

Það er til einn sjúss af Fola-vodka, og ég tými ekki að drekka hann strax.
Ég spara lokatíkarsjússinn þar til í síðasta glasið.
Nú er ég að drekka afgang af einiberjagini í læm og sóda, það er alveg ágætt.
Reykjavík distillery - vel gert.

Svo á ég viskí og romm og vermúð og kíkverzkan hrísgrjónalanda og hálfpott af rauðvíni.
Sem ég brúka til fram að útborgun.

Annars er lítið að frétta.
Ég er allan heila daginn að flokka og raða - sortera og samstæða og heilda og grunna.
Eins og ofvirkur dverghamstur á spítti.

Við og við snarast ég uppá Vonarland og hjálpa þeim ósjálfbjarga og sortera uppúr ruslinu þeirra.

.................................

Ég er að detta í mjög alvarlegan rannsóknargír.
Og það er gaman að finna allt gamla skúbbið sem ég mátti ekki vera að því að skúbba og skoða, það er jafn ótrúlega svaðalegt samt.

Það er elíta í þessu landi sem kemst upp með allt.
Hún þjónar útlendingum.

Það þarf að stoppa það.
Og kæfa.

Ísland er land Íslendinga.
Það er hafið yfir umræðu.

Megi álfarnir og góðu vættirnir vera með ykkur allan daginn fyrir allan peninginn og gera vel við ykkur.

Ég ætla að halda áfram með ginið mitt og reyna að moka mér inn í gestageymsluna og gera hana boðlega gestum.

Adíu og yfir og út!

Gúmorenn

Útvarp Fellasveit

Nú verða sagðar fréttir.

Í fréttum er þetta helst.

Í gær fékk ég ósköpin öll af afleggjurum, þar á meðal þónokkra sprota af peningatré.

Sem mig hefur lengi vantað.

Í fyrsta skipti á ég peninga - tré.

En gaman, víííí.

Í dag er stóri blómadagurinn.

Ég þarf að hræra í mold og næringu og umpottast um allar stofur í allan dag í bændastíl og koma skikki á stofublómin og sá grænmeti fyrir veturinn til að rækta innandyra.

Ég hef fræ fyrir salat og kryddjurtir af öllum sortum.

Og stofublómafræ sem ég keypti í Garðheimum fyrir mörgum árum og runnu út 2014,

Ég ætla að koma því öllu til.

Blása í það lífi og glæða það tilgangi og vökva það með hreinleika.

Ég hef lengi óskað þess að eiga minn eigin aldingarð, og nú loksins gefst mér tækifæri til að forrækta þann garð. Ég þarf að eiga kynstrin öll af aldintrjám og berjarunnum og sitthverju sjaldgæfu, fögru og gagnlegu þegar ég finn mér loks land til að til að rækta það í lundi.

Humm...

Þetta eiginlega gerir sig alls ekki sjálft.

Best að fara að koma sér að verki.

Ég vona að þið njótið dagsins.

Reynið að gera eitthvað gagn, vera öðrum góð og hugsa um heilsuna.

Borða eitthvað ljúffengt og drekka eitthvað svalandi.

Það ætla ég að gera og njóta þess í botn.

Fréttum lýkur.

Nýtt líf á gömlum stað

Það er eins og twizt á tilveruna að vera hérna í Fellasveit aftur.
Margt hefur breyst.
En flest er eins og það var.
Hvort sem það er til góðs eða ills.
Það er sem það er.
Allir vita hver ég er - og ég veit ekki hver neinn er.
Það hefur að minnsta kosti ekkert breyst.
Gróðurinn hefur vaxið.
Börnin hafa orðið fullorðin og eignast börn.
Gæsirnar garga á fljótinu og pólverjarnir sem renna fyrir glæran leirfisk hafa orðið að gömlum mönnum.

Í gamla daga vann ég í Valaskjálf og seldi þeim öllum brennivín og fylgdist með þeim af kantinum.
Ég fór í kirkju og fylgdist með þeim af bekknum.
Ég fór á skólaskemmtanir og íþróttaleiki og hlustaði á þau.
Eins og ég lærði um fólkið í sveitinni lærði ég seinna um fólkið í borginni og svo fólkið í útlöndum.
Og eins og ég vex og læri og breytist og aðlagast hafa þau líka breyst og aðlagast og það er allt jafn undursamlega spennandi.

Ég held samt að enginn viti nokkurn skapaðan hlut um mig.
Hvorki á netinu, í borginni eða sveitinni.
Ég er þessi týpa sem heldur sig á bakvið tjöldin.
Frá því ég var lítil hef ég heyrt ótrúlegar sögur um sjálfa mig.
Guð má vita hver spann það upp.
Það var byrjað þegar ég var í grunnskóla og hefur fylgt mér alla ævi.
Stundum langar mig að vera konan sem þessar sögur eru um.
Það væri eins og að lifa í háspennu hollívúddmynd með stöðugum sækótwiztum og geðveiki.

Sögurnar sem fólk sagði af mér í sollinum í Reykjavík eru alveg óborganlegar sumar.
Ég hef heyrt mig kallaða undirheimadrottningu, norn og byltingarforingja, og að Litháenska mafían og erlend mótorhjólasamtök og félag dyravarða ásamt útvöldum spilltum lögreglumönnum séu skósveinar mínir , svo eitthvað sé nefnt.
Það er gaman að því - nema ekki.
Það eru allir dauðhræddir við mig.

Hérna í sveitinni hef ég ekki verið í fimmtán ár - þau flugu frá mér í faðmi borgarinnar.
Og fólkið í sveitinni hefur engan áhuga á byltingum og glæpaforingjum og götufólki og landspítalanum og miðbænum og spillingu borgarinnar.
Minningin um mig sem var hér í denn loðir við mig.
Í gamla daga var ég kristinn fasisti.
Það er vinsæl afstaða hér eystra og einkum á Eystri - Bakka
Verandi kona er ég samt meira mamma hans og hennar og systir hans og hennar og dóttir hans og hennar.
Það er kristna afstaðan til kvenna í sveitum landsins.
Gaman að því .

Ég er búin að fá vinnu.
Sem hentar mér í alla staði mjög vel.
Ekki of mikið til að byrja með.
Ég fer þangað í dag.
Sem þvottavotti.

Þar fór ég í gær og sá þar margt gott fólk.
Ég mun þó ekki starfa með því - heldur koma og þrífa inn á milli.
Mér leist vel á þetta fólk.
Og ég ætla að vera þeim góð og gera verk mín vel og af vandirkni og metnaði.
Og reyna að gleðja þau gefa þeim bros og hvatningu.
Ég á nóg af því.

Ég er svo þreytt og veik að ég treysti mér ekki í bili að fara í meiri vinnu.
Ég verð að hvíla mig.
Síðasta lota var átján mánuðir.
Það er löng lota.

Þeim mun meiri tíma hef ég til að njósna, ef ég lofa kroppnum að jafna sig og batna.
Ég hef ákveðið að gera það að ævistarfi mínu.
Að njósna.
Og safna gagnlegum upplýsingum.
Ég hef hvort sem er verið á því ferðalagi leynt og ljóst í mörg ár.
Núna ætla ég aukinheldur að færa þetta í skýrslur.
Og leka þeim.

Þegjandi og hljóðalaust og milli stafs og hurðar og bakdyramegin og gegn almennri reglu.

Ég er að flokka í sundur mikið af efni þessa dagana sem varða eitt og annað sem ég hef fengist við rannsóknir á undanfarin ár og áratugi.
Þetta hef ég í hyggju við að flétta við samtíma okkar og leggja það fram sem orsök og afleiðingu og auðþekkjanlegan einfaldan sannleika.

Síðan ég ákvað að halda mig við sannleikann og selja honum sál mína - hafa allar dyr opnast.
Það hef ég grætt á því að selja sál mína Sannleikanum.

Og við skulum sjá hvað Sannleikurinn hefur meira að færa mér.
Meira ljós - betri yfirsýn - og skýra leið að markinu.
Það er það sem hann gefur.

Nú kvika ég hvergi frá og gef allt í botn.
Það verða fáar stundir að sitja og skammast á netinu.
Þar hef ég hvort sem er sagt það allt grímulaust og sannleikanum samkvæmt.
Og verið blokkuð og þögguð í að minnsta kosti tvö ár fyrir vikið.
Tvitter og feisbúkkaðgöngum minum var eytt.

En Sannleikann geta þeir ekki þaggað.
Og á meðan ég geng fram og beygi mig fyrir engu nema heilögum sannleikanum - er ekkert sem getur stöðvað mig á ferðalagi mínu.

Nú hefst lognið á undan storminum.
Spennan er áþreyfanleg.
Þetta er allt að gerast.

Við vinnum.
Við sem vitum - vinnum.
Við vinnum alltaf.

Af því einfaldur sannleikur er sagna bestur.
Og ég elska hann.

Lífið í sveitinni

Ég er búin að þvælast niður um alla firði sunnanverða og fram og aftur suður í Kongó - og hafa það næs.

Éta yfir mig daglega, drekka og teyga útiloftið inn um gluggana.

Hér er alltaf sól, nema þegar rignir.
Og ég fer helst ekki út í sól.
Það eyðileggur mig að vera í sól.
Þá dey ég.
Og ég á ekki veiðistöng.
Hún brotnaði.
Því miður.

Ég er langt komin að týna upp úr kössum, en ekki farin að tölta inn á endasprettinn.
Það þarf að gera þetta skipulega.
Og af viti.

Mest gaman er að finna gamla og nýja fjársjóði og helga gripi.
Og gömul söfn af gömlu dóti og elskuðu lúðadrasli.
Æ hvað það er gaman hvað sjá það koma núna þarna uppúr kössum og kistum sem hafa legið lokaðar og engum til yndis til að draga að sér loftið á ný.

Og mitt mjög svo elskaða bókasafn.
Með öllum sínum ljóðum og sögum og kortum og skýringarmyndum og gröfum.
Nú þarf ég að fara nákvæmlega í gegnum það allt og flokka í það sem ég þarf að nota og það sem ég hef orðið ástfangin af í fortíðinni.
Og það sem ég gæti gefið eða selt.

Týna frá ólesið eðalefni og raða upp eftir forgangi og kústarinnar reglu að mata sig á því óritskoðuðu og flokka og skoða og nýta.
Í stöðugu flæði eftir því sem ég kafa dýpra ofan í það - ætla ég að skrifa sumt af því upp með skipulögðum hætti.

Nasistar

Eru auðþekktir.

Eftirfarandi merki eru sönnun siðblindu og forheimskunar:

Kvenhatur
Bókstafstrú
Blind trú á kerfið
Hatur á brotnum og veikum
Hatur á öðrum kynþáttum en hvítum
Tilhneiging til að verja kynferðisníðinga
Öll kynferðisleg brenglun, þar með talin sódómska, stípihneigð og klámsýki.
Hatur á mannkyninu í heild sinni.
Ofurtrú á vísindi.
Blind trú á markaðinn.
Blind trú á RÚV
Almenn siðskerðing og tilhneiging til félagshyggju og þöggunar.
Lyfjaháð greindarskerðing
Stuðningur við sameinaða evropu
Menntahroki
Vangeta til lausnar á einföldustu vandamálum
Þátttaka í kirkju og pólitísku starfi
Hæpun núvitundar (raunveruleikaflótti)
Trú á kerfisbundna goggunarröð
Heimska