Jæja góðir gestir - það er búið að loka

Snökt....

Það er búið að loka.

......................

Í kvöld vann ég síðustu vaktina mína í sjoppunni.
Í kvöld fór ég í síðasta skiptið á internetið á Ölstofunni ókeypis, til að punkta niður eitthvað endemis bull á bloggið mitt.

.................

Þá sit ég eins og í kvöld og horfi á fólkið.
Hlusta á tónlist í heyrnartólum og þykist vera gáfuð að skoða internetið.
Ég er að horfa á fólkið.
Og ég er að hlusta á fólkið.
Nema þegar ég hlusta ekki á fólkið.

...............

Ég á eftir að sakna þess.
Að sitja og hlusta og horfa á mannlífið á þessu sérkennilega hæli.
Það hefur verið ævintýralegt ferðalag á síðustu fimmtán árum, eða hvað það er.


Hjarta mitt er fullt af blendnum tilfinningum.
Hér hef ég setið eins og úlfur í sauðagæru og villt á mér heimildir.
Sett upp hverja grímuna á fætur annari og verið allskonar og einhvernveginn.
Og lært.

Um markaðinn.
Og flokkana.
Og fjölskyldurnar.
Og tengingarnar.
Og venslin.
Og völdin.
Og hollívúdd og pressuna og rúv.

......................

Sitt lítið af hverju og eitt og annað í bland.
Eins og mér líkar það best.

Ég er þakklát fyrir skúbbið.
Það mun reynast mér ómetanlegt á ferð minni um alheiminn.
Og ferð mína að frelsi og sjálfstæði.

.....................

Það er þessari blessaðri Bölstofu að þakka - að ég er ekki orðin endanlega sultuð í geðinu.
Guð blessi Ísland.
Hikk¨¨!

Þriðja síðasta kvöldið mitt í borginni

Borgarævintýri eyrúnar og kó er á enda runnið.
Ég á ekki eftir að sakna þess, nema sjaldan.
Það er ekki mikils að sakna.
Það er farið og búið sem áður var og aldrei verður aftur.
Það þýðir ekki að syrgja það nema stutta stund áður en nýr og spennandi kafli hefst og allt verður nýtt eins og að vori.

Nú er þessi erfiði sorgar og saknaðartími.
Aðskilnaðarkvíðinn.

Og þó það sem kvatt er sé orðið úrelt og búið og gamalt og lúið, er rétt að minnast þess sem gott var og gagnlegt, örvandi og styrkjandi.

Samband mitt við Reykjavík er gamalt.
Jafn gamalt og ég.
Það er borgin mín.
Fæðingarborgin mín.

Hennar hef ég saknað hverja stund sem ég hef dvalið annarsstaðar, alla ævi mína.
Eins og ungi saknar mömmu sinnar.

Hún er ekki sérstaklega móðurleg samt, borgin við sundin bláu.
Hún er ísköld og svört.

.......................................

Þar vaka vargar yfir lömbum og fjárhirðar droppa sýru.
Þar er allt í sjóðandi helvítis fokki.
Borgin er glötuð.
Í bili.
- Það verður eiginlega að hafa það.

..............................

Og hvers á ég eftir að sakna í Reykjavík?
Maður spyr sig.
Það er nokkuð klárt að það er ekki það sem ég saknaði áður, sem ég kem til með sakna, þegar ég fer aftur heim.
Áður en ég þekkti borgina - hélt ég að mig langaði að fara í leikhús og kvikmyndahús og sýningar og á veitingahús og fara í stórverzlanir.
Nú veit ég að það gefur mér nákvæmlega ekki neitt.
Ekki nokkurn skapaðan hlut.
Það er allt hégómi.
Hégómi og óþverri.
.............................

 Ég á eftir að sakna mávanna.
Og Viðeyjar.
Og Grandans.
Og skerjanna við Kollafjörð.

Ég á eftir að sakna andanna.
Ég á eftir að sakna þess að finna ilm af hafinu.
Ég á eftir að sakna gamla fólksins og villinganna.
Ég á eftir að sakna barnanna.
Ég á eftir að sakna kattanna.

.............................

Ég á eftir að sakna þess að vera ósýnileg.
Ég á eftir að sakna þess að heyra fuglasönginn á Grettisgötu á nóttunni.
Ég á eftir að sakna hrafnanna.
Ég á eftir að sakna bátanna.

............................

En ég á ekki eftir að sakna fólksins.
Ekki frekar en þau eiga eftir að sakna mín.
Það ríkir gagnkvæmur skilningur.
Þeir sem ætla að vera í borginni - ætla niður með henni.
Það er val.

...................................

Borgin er dimm og svört.
Myrk og skuggsæl.
Ég man hana svarta og skítuga.
Ég man hávaða og vont vatn.
Ég man eyðileggingu og niðurbrot.
Ég man betlara og ræfla.
Ég man aumingjavæðingu og frík.
Það er menningin í reykjavík eins og hún er.
Ég mun ekki sakna þess.

............................

Nóttin grúfir yfir Reykjavík.
Hún er eins og aspartré sem er að deyja...
Ræturnar reyna að brjóta sér leið í gegnum steinsteypu og olíumöl en eitrið er svo rammt í grunninn að tréð visnar allt og deyr,

Það er saga Reykjavíkur.
Saga borgarinnar.
Saga lífs en fyrst og fremst saga dauða.

..................................


Ég læt þetta duga - þetta þriðja siðasta kvöld mitt frá Reykjavík
Kannski segi ég ykkur frá því á morgun hvað mun gerast í reykjavík þegar ég verð farin.
Það er ekki frýnileg framtíð að sjá...

Adíu lovers

Þau skilja ekki ferðalagið

Og þó ég mati þau hægt og rólega og sundurliði fyrirfram nákvæmlega allt sem ég ætla að gera - eru þau of heimsk til að skilja framhaldið.

Ég hef varað alla við.
Ég hef aldrei hvikað frá sannleikanum - síðan ég sór honum ævarandi hollustu í nafni frelsis og sköpunar.

Og þegar maður þekkir fortíðina - getur maður séð framtíðina.
Og ef maður þekkir sannleikann - getur maður spottað lygina.
Og ef maður þekkir frelsi - hafnar maður fjötrum.
Það er svo einfalt.

Það er virkilega svo fokkans einfalt.
Og þú veist það.
Þú veist það.

Þið klárið mig....
G

Mig vantar lífsförunaut

Það skiptir ekki hvort það er maður eða kona.

Ég ástunda ekki kynlíf svo það er í sjálfu sér eina skilyrðið.

Að viðkomandi verður að ástunda kynlíf sitt utan minna veggja.

Jamm.

Best væri ef viðkomandi væri efnaður, heilsuhraustur, leitandi að tilgang og hændur að náttúrunni, börnum og góðum mat.

Sjálfbærni er sjálfgefið skilyrði en engar kröfur settar fram um formlega menntun.

G

Skapari þinn er móðir þín

Guð er kona

allt annað er lygi

það hefur ALDREI nein karlkyns vera skapað líf

frá því að Móðir Náttúra fæddi Móður Jörð

....og þú veist það ósköp vel...

GUÐ ER KONA

Hálfur sannleikurinn

Ég hef stundum hugsað um að gefa út bækur.
En aldrei látið verða af því.
Ég er ekki haldin neinni sérstakri tjáningarþörf þegar kemur að góðu efni.
Ég er meira í því að setja skítadreifarann á túrbóstillingu og bjóða það fríkeypis á netinu.
Það hefur satt best að segja tilgang.
Þetta drulluspraut.
Það verður að fá að ganga sinn vanagang.

Ég er byrjuð að skrifa sögu allra daga - svokallaða veraldarsögu.
En það verður æfistarfið mitt.
Það verður massíft verk.
Best væri ef það væri sem mest í bundnu máli
það er svo kúl.

En til þess að fá útrás fyrir skrifiríisgeðveikina - gæti ég allteins vel gefið út bókina Undirheimar og látið hana vera smásagnasafn af sönnum sögum úr undirheimum Reykjavíkur.

Það væri nú aldeilis skemmtileg bók - hnegg.

......................

Yrði líklegast bönnuð af yfirvöldum.
Og eitthvað.

Allir sem kjósa flokk vilja lata nauðga ser

Felagshyggja er dauð

Sosialistar eru rettdræpir

Félagshyggjufólk er ekki nógu duglegt að drepa sig

Nýtt

 Ég mun drepa alla sem fara gegn þjóð minni

Skiptir engu hvort þeir eru fatlaðir eða heilir, svartir eða hvitir, trúaðir eða ekki.
Allir sem fara gegn hagsmunum ÍSLENDINGA Í ÍSLENDINGABÓK verða drepnir.

Endir

Eftirfarandi hópar eru dauðir

Sósíalistar 

Félagshyggjuhyski

Kjósendur