Hann állinn...

Juss...
Fertugasta og annað lífár mitt.
Það ætlar að verða eitthvað.
Seisei.


Fyrir sléttu ári síðan var ég á Fljótsdalshéraði í góðu yfirlæti
Það hafði verið skírn til viðbótar hefðbundnu veisluhaldi og öll möguleg met voru slegin í matbúningi þær hátíðarnar.
Djöfull var það næs.

Jæja, framan af þessum maulaða seinnipartsvetri, var ég nú bara að vinna og vesenast þetta venjulega. Á höttunum eftir góðu slúðri og einhversstaðar að háma í mig rækjusamloku á leið á næsta stað.
Þá áttum við systir mín nokkur deit á betri stöðum bæjarnis oní bæ - einkum Nonnabita.

Svo var ég líka geðsturluð á feisbúkk á kvöldin.
En það er viðvarandi óleysanlegur vandi.
Ég get ekki haldið kjafti.
Hnegg.

Svo fór að vora.
Og það fór heldur betur að lyftast brúnin á þeirri gömlu, um það leyti sem Eldey frænka mín á afmæli.
Það bar svo til um þessar mundir að Saga litla útskrifaðist úr háskóla sem fínn pappír og hvaðeina - svo einhver varð að útvega löggilda pappíra til að leggja af stað í hnattreisu.
Allan tímann sem ég vissi hvað til stóð og var ég með niðurfallssýki af taugabólgum - af ofsakvíða yfir verkefninu....

Tryggingastofnun kom ekki sterk inn - heldur fór hljóðlega út bakdyrameginn og skildi drulluna úr sér á mottunni.
Það er enn verið að verka upp eftir þá horbjóðinn.
Skítapakk.

Góðir vinir komu sterkir inn - varðandi viðskipti og vinarþel.
Á báða bóga og í bak og fyrir.

Sigurganga dóttur minnar kann sér engan enda, enda er hún snillingur.
Sonur minn er eins og alltaf og ætíð, fjölskyldunni til sóma og fyrirmyndar.
Eðaleintök sem ég framleiddi sjálf með eigin líkama og frjálsu framlagi af suðurfjarðar-kongó-genum.

Andvarp.
Jú - þetta er laglegt og líkt mér.
En það eru gáfurnar sem ég skil ekki hvaðan þau hafa....
Nema það geti hoppað yfir ætlliði.
Þau eru allavega klárari en ég - eins og mongólíti með þennan nýja æfón að jútúba því hvernig á að hækka í vekjaraklukkunni...

Andvarp.
Ellin.

.......................

Höldum áfram með hann álinn.
Jú.
Hún fór til Kína.

Hjálpi mér hamingjan.
Ég bókstaflega grét og hló alla leiðina.
Og ég skil ekki ennþá að ég var þar.
Og það var ekki draumur.
Og í alvörunni.

En það var d á s a m l e g t .
Alveg dásamlegt.
Og eins og í draumi.
Með hvít ský.
Og allt.

Hér er Kínaferðin - á hundavaði - grunnt.
Andvarp.

Ég kom mér nottlega í þá stöðu að þurfa fólk með hríðskotariffla til að aðstoða mig - á þeim stutta tíma sem þýskir nasistar höfðu til að vera vondir við mig.
Ég býð þess aldrei bætur.
Og ég mun aldrei framar heimsækja neitt land innan evrópusambandsins.
Punktur.

En ég kom heim í sumar og sælu.
Endurnýjaði kynni við gamla vini, og gerði mig heimakomna hjá fólki sem ég elska.
Eignaðist nýja vini og félaga og hitti óendanlega margt skemmtilegt og sniðugt fólk.
Mest konur samt.
Konur eru bara svo skemmtilegar.
Og klárar.


Og Saga flutti heim til mín - til að vinna sér inn fyrir tæknibúnaði og Japansferð.
Af því að allt er fullkomið eins og bíómynd og allt dramatískt eins og í bíómynd í lífi okkar - gaf ég henni kanínu í afmælisgjöf.
Kanínu sem heitir Pétur.
Hann er mjög kúl.
Hann er fimm ára.

Og Tenten - sem var einmana - á nú vin sem hún elskar.
Og hún er yfirburðagreind við hliðina á honum.
Og veit það.
Þau eru svo sæt.
Sniff.


Hún var búin að sakna hans Dags svo mikið, og hennar Sögu... Aumingjans blessuð skepnan sat uppi með mig og fýluna í mér í þrjú ár.......

Kynni mín við fólk á netinu voru talsverð á árinu - og talsvert af feikakkántum, en minna en í fyrra.
Jútjúb, feisbúkk og gúgull urðu öll mjög verulega meira ritskoðuð og allt fór ákveðnum skrefum þrammandi nær helvíti.
En það er ekki hér ennþá, þó það sé í útlöndum.
Við þurfum að það komi ekki hingað - uppáklætt eins og saklaus trúður.

Ég fékk mér þrjár nýjar vinnur - tvær voru alveg eins og hanski á hönd og ég gæti mögulega dundað mér við þangað til ég dett dauð niður, en sú þriðja var epískt feil.
Enda voru það viðskipti við félag á markaði og ég skyldi aldrei nákvæmelga fyrir hvern ég var að vinna.
Og hætti bara.
Fjúff.

En framtíðin er björt.
Ég gerði voða lítið merkilegt á árinu - nema að láta mér batna doldið og skemma það aftur jafnóðum með hamagangi og ofvirkni.
Upp og niður fara öll viðskipti og hafið og lífið - nema verð á bensíni - það hækkar bara.





Ég óska landsmönnum öllum til sjávar og sveita gleðilegs árs og hamingjuríks ár...

Látum þetta duga í bili - byltingin nálgast og allt er að gerast á sínum tíma.
Það er gott.

Adíu gæskurnar - og skál í boðinu....
Ég má ekki láta humarinn skemmast....

Á síðustu metrunum.....

Ég hef haft hangandi yfir mér tvö verkefni.
Ég er búin að byrja á þeim báðum til skiptis í tvær vikur.
Á sömu tveimur vikum - hef ég ekki fengið einn frídag - nema aðfangadag.
Og hann var samt stappaður af vinnu.
Ég get ekki einbeitt mér ef ég er illa sofin.
Það er vandamál.
Mikið.

Ég get heldur ekki skrifað almennilega - ef ég finn mikið til.
Af því að ég ræð ekki við að ná mér á flug - ef ég finn til.
Það gengur ekki upp saman.
Það er vandamál.
Mikið.

Svo er ég að verða svo heimsk með aldrinum.
Það er alveg voðalegt.

...........................................................

En ég á sumsé eftir að skrifa langt bréf til opiberra yfirvalda - til þess að taka til varna fyrir opinbera persónu mína, henni til blessunar.
Andvarp.

Og svo á ég eftir að klára annál fyrir þetta ár.
Ég er búin að setja of mikið í hann til að henda honum.
En það er bara ekkert af því á rafrænu formi.
Andvarp.

..............................................................

Ef ég væri kennarasleikja - færi ég og útvegaði mér einhvern skítblankann hasshaus til að gera þetta fyrir mig.

Ef ég væri frímúrari - væri einhver feitur frændi minn löngu búinn að redda mér.

Ef ég væri ég...
Þá myndi ég fá mér bjór í morgunmat, í tilefni dagsins.
Sullast svo ofan í Skuggahverfi og sjæna til eina íbúð fyrir djamm túrista í kvöld.
Snarast í tíu, ellefu og kaupa fyrir siðsturlaða upphæð mjólkurpott og sitthvaðeina snakktækt.

Svo fer ég heim.
Og þá tek ég risarækjurnar og humarinn úr frysti.
Og fisk fyrir Tenten.

Fjórar gerðir af eðalostum sitja spenntir undir ljósinu í ísskápnum.
Kælt hvítvín og allt sem þarf til að útbúa Miðjarðarhafs-pizzu með Atlantískum úrvalsfiski.
Kjamz.

Og svo galdra ég bara.
Þá og þar...

Og einhvernveginn - fyrir töfra - mun ég hafa skrifað bæði bréfið langa og annálinn, náð að þrífa íbúðina, elda matinn, fara í bað, finna til spariföt, horfa og hlusta á marga klukkutíma af fréttaefni og bestof listum og hella mér hvítvíni í glas.

Ég læt ykkur vita hvernig þetta plan virkar seinna í kvöld.
Geim is onn.

Ég þekki mig nógu vel til að vita að til að geta galdrað - þarf ég að vera undir alveg gríðarlegri pressu.
Annars virkar það ekki.

Gangi mér vel......
Adíu og skál í boðinu....
Jeij!

Stríð

Ég er búin að vera að spá stríði í evrópu og bandaríkjunum í talsverðan tíma.
Allan tímann sem ég hef spáð þessu - hefur tíminn þangað til það gerist verið að styttast.

Af því að það er að gerast núna.
Framtíðin er komin.
Og það er alveg sama hversu óþægilega nákvæmlega ég hef útksýrt allar forsendur fyrir þessu stríði oft - fólk hefur ekki viljað vita af þessu.
Það hefur kosið að trúa bulli, án þess að hafa nokkuð athugað sjálft hvort það bull stenst nokkra nánari skoðun.

Ástæðan fyrir því að túrisminn fór eins og ég spáði og ástæðan fyrir því að ástandið í Sýrlandi fór eins og ég spáði og ástæðan fyrir því að pólitíkin í bandaríkjunum gengur skref fyrir skerf nákvæmlega eins og ég hef spáð fyrir um í mörg ár og sagt frá af nákvæmni - er vegna þess að ég ákvað að TRÚA ENGU NEMA GÁ SJÁLF OG SPYRJA ALLA SEM ÞEKKTU TIL.

...............................................

Í ljós kom að YFIRVÖLD OG EINKUM FJÓRÐA VALDIÐ eru lygarar.
Kennarar, prestar, lögmenn, dómarar, þingmenn, sýslumenn, tollstjórar og aðrir djöfulsins pappakassar eru meira og minna allt helvítis siðblindir valdafíklar og siðspilltir nasistar.

Kleptómanískir með lygasýki á lokastigi.

.....................................................................................

Eina fólkið sem má ekki fá að ráða - er fólkið sem vill fá að ráða.
Það er lögmál.

Það er náttúrulögmál.

..........................................................

Það merkir að allir fæðast frjásir frá yfirvaldi.
Frjálsir frá synd.
Frjásir frá kúgun.

Frjálsir.
Það er andstæðan við það að fæðast og fá úthlutað kennitölu í félagi.
Það er fasismi og kúgun.

Það er munur.

Áramótaannáll tvöþúsund og sextán.

Nú er ég að byrja að týna saman áramóta annálinn.
Ég ætla að gera hann vandlega í ár.
Af nákvæmni.

Nýr lífsstíll krefst gríðarlegra strangra uppgjöra.

Ég ætla að prenta það út uppi í háskólaprenti og láta binda í fallega meistararitgerð, handa mér.
Enda á ég það fyllilega skilið.

Ég er búin að hanna mín eigin trúarbrögð.
Ég er búin að koma út úr skápnum sem sjálfkynhneigð og skrá mig í samband með mér.
En ég var ekki búin að útskrifa mig.
Það er kominn tími á það.

Þar sem þetta verkefni vofir yfir - er ég búin að vera að hugsa svo mikið um þetta síðasta ár.
Það var epískt.
Ég eisaði allt.

......................................................

Og það er ekki búið.
Það er ekki úti öll nótt ennþá....

Tónlistarhlekkur no. 001

Kæru feisbúkkvinir.

Ég hefi tekið nokkuð breytta afstöðu til alheimsins.
Ég hefi ákveðið að það þurfi að búa til réttlæti.

Að skáldsagapersónan jesús frá palestínu - hafi sagt satt - þegar hann áréttaði að alla þyrfti að dæma, persónulega og prívat.

Þó að sumir væru hálfvitar.
Það verður að dæma.

...............................................................................

Þegar ég yfirlýsi að ég trúi ekki á jesú palestínuaraba, er það ekki yfirlýsing að ég trúi ekki á allan þann sannleika sem við hann er kenndur.
Hann er eins og kóka kóla og hollívúdd.
Helmingurinn af því sem kennt er við hann - er gúddsjitt og restin er kjaftæði.
Það er borðleggjandi ljóst.

Maður sem predikar um hvernig á að dæma - getur ekki líka predikað um allsherjar fyrirgefningu - er það?

Þannig er öll biflían - kontrastar sjálfa sig.

..............................................................................

Næstum allir sem eru háskólatækir - þ.a. eru þannig lagað séð, greindarlega og andlega fullþroskaðir til að skilja muninn á réttu og röngu - geta séð að biflína er bull upp til hópa.

Hún kontrastar sjálfa sig í drasl.
Það eru allir fræðimenn á jörðinni sammála um það.

Það er þessvegna sem ég er hrædd við rulgið í þjóðkirkjunni.
Af því þjóðkirkjan er prómótuð af HÍ - og HÍ er ekki á sömu blaðsíðu varðandi trúarkenningar frá forneskju og aðrar sambærilega háskóladeildir í háskólum erlendis.

Fræðimennska í HÍ er ennþá mjög í anda miðalda - þegar kemur að fræðimennsku er varðar kristilega innrætingu hérlendis.

Fallin, dauð, gömul, ónýt og lygi.
Það er öll fræðimennska þjóðkirkjunnar.
Háskólabull frá ólafi ragnari og ólafi skúla.
Vel smurðum af frímúraradrullufélagi svía og fávita.

En það er bara eitthvað sem allir vita.
Þó flestir séu of meðvirkir og andlega veikir til að geta höndlað sannleikann.

Það er svo allt önnur ella.
Eða sprella.
Eða gella.

Hvað veit ég?

G

Ööööönnnbreik mæææ haart!

Við erum hætt saman.
Sá gamli og ég.
Það er formlegt frá og með núna.
Búið.
- Endað frá minni hendi.

Stundum ganga hlutir upp og stundum ganga hlutir ekki upp.
Það er bara þannig.
Maður verður að halda áfram - læra af því.

Við höfum þekkst síðan ég var barn.
Hann var fullorðinn þegar ég hitti hann.
Þúsundsinnum eldgamall.
En það hefur aldrei breytt neinu andskotans máli.
Aldurinn.

Þetta samband hefur alltaf staðist allt.
Þrátt fyrir að við getum ekki verið saman lengur en í augnablik í senn - án þess að langa til að drepa hitt.
En það hefur líka verið þannig lengi.
Eiginlega frá byrjun.
Við elskum bæði að sakna hins.
Sem við gerum heitt.

Nú verður samband okkar fullkomið.
Það verður bara söknuður.
En ekki löngun til að drepa hvort annað.
Það er búið.
Ég nenni því ekki lengur.

Hann er eins og hvirfilvindur.
Engisprettuplága.
Sólgos.
Eldur.

Stórhættulegur og drottnunargjarn, eins og hann á kyn til.
En hræddur mömmudrengur innra með sér.
Brotinn og sár.
Hrokafullur og montinn.

Hann hefur valzað inn í líf mitt óforvarendez og snúið öllu á hvolf í svo mörg skipti að áfallastreytan var orðinn óbreytanlegur lífsstíll.
Og þegar hann fauk út í tómið - til að hrella einhvern annan á leið sinni í gegnum lífið - sat ég eftir úrvinda af vitleysunni.

...............................................

Það var eins og hann vissi - að það væri búið - þegar hann mætti á svæðið í hinzta sinn.
Hann reyndi allt til að töfra mig og sannfæra.
Trúðinn, Herforingjann, Prestinn, Kennarann, Þjálfarann, Formanninn.
Ekkert virkar.
Ég horfi djúpt í augun á honum og strýk honum um vangann.

-Nú er þetta búið góði minn.
-Það er allt í lagi.
-Þú veist að svona er þetta bara.
-Hertu þig upp ljúfurinn.
-Þetta grær áður en þú giftir þig, gæskurinn.

Hann sest hægt ofan í stól.
Heldur um hnén.
Kreppir hnúana.
Allt í einu er andrúmsloftið allt annað.
Hann horfir á mig eins og lítið barn og spyr forvitnislega hvenær ég hafi séð á bakvið grímuna. Hvort ég hafi vitað þetta lengi.

Ég get ekki annað en farið að hlæja.
- Ó, kæri vinur.....það ætla ég ekki að segja þér.

..................................................

Hann hrekkur við - horfir á mig undrandi og dauðhræddur.
Hann veit loks, að ég veit.

Hann færir sig af stólnum og fer niður á hnén.
Spennir greipar biðjandi og teygir sig til mín.
Af algerri auðmýkt, með botnlausa örvæntingu í augunum og tárin í straumum niður andlitið, hvíslar hann lágt til mín...

- Þú verður að segja mér það Heiða. Hvenær sástu á bakvið grímuna?

Líkami hans nötrar - eins og hann fái rafstuð.

- Þú verður að segja mér það Heiða. Ég verð að fá að vita það!

...........................................................

Ég horfi á hann og brosi sannfærandi og kinnka kolli.

Hann brotnar niður ofan á gólfið og fer að hágráta eins og barn.
Hann situr þarna og grætur með ekkasogum.
Ég finn sorg hans fylla mig mætti og endurnýjuðum krafti.
Örvænting hans kætir hjarta mitt.
Ég stend upp til að sækja mér meira kaffi.
Þegar ég kem aftur inn í herbergið - er hann horfinn.
það er ekkert sem minnir á hann, nema þyrnikórónan hans.

Prinz drauma minna er farinn - hann kemur aldrei aftur.

Bless Byltingar-Kriztur.
Þú ert bestur djúp-frystur.



Kveðja

Stundum er þetta bara fokk erfitt og fokk sárt....

Kæri vinur 

Þrýztu með bendlinum á þennan texta....

Jólageðveiki er merki um andlegt heilbrigði

Það er gaman að gera sér glaðan dag.
Það er gaman að gefa og gera vel við sig og aðra.
Það er ekki kvöð.

Það er til fullt af fólki sem hatar jólin.
Það eru venjulega narsississtar og fólk sem hatar fjölskyldu sína.
Skröggar.
Jóla-skröggar er gott nafn á þannig leiðindafólk.

Þessir drepleiðinlegu jóla-skröggar eru fólk sem hatar fjölskyldu sína - & er því merki brennt - að það er sjálft jafn hrútleiðinlegt og eigin fjölskylda sem það þolir ekki.

afstaða skrögga í hnotskurn

Bæði genalega og vegna umhverfisþátta.
Þessvegna er þeim engin vorkunn.
Þau hata jólin - af því að þau koma úr umhverfi þar sem bara leiðinlegt fólk kom saman á jólunum í æsku þeirra og var til leiðinda.
Þetta er hefð á mörgum heimilum.
Að vera leiðinlegur pappakassi.



Það mun því vera endanlegur dómur - að einungis leiðinlegt fólk og illa ættað, hati jólin.
Leiðinlegt pappakassadrasl sem er svo sjálfmiðað og illa ættað og boríng - að það er í raun skylda allra heiðarlegra jólabarna, að leggja þá extra mikið í einelti í desember.
Og vera stöðugt að minnast á jólin og gjafir og mat og skraut og söngla stöðugt jólalög í kringum þau.

Tala helst mikið um Jesúbarnið líka - og jólasveina.
Og rís ala mandl.

Híhíhí......


....................................................................

Gerum þetta með trukki í ár.
Jólum yfir okkur.
Gefum og gefum og gefum.
Öllum nema jóla-skröggunum.

Við skulum búa til innheimtukröfur á þau og senda í intrum - upp á djókið.

Við gætum kallað það karma - eftir bókinni.

........................................................

Njótum aðventunnar saman - til þess er hún....
Adíu!

Ótti

Til að sigra ótta - þarf að sigra aðstæður.

Þegar líf mitt var svo fullt af ótta - að ég fann ekki sársaukann lengur - þráði ég það eitt að fá að deyja.

Ég reyndi hvað eftir annað að sigra freistingar - en það voru ekki freistingar sem voru óvinur minn.
Þó mér hefði verið kennt að svo væri frá fæðingu.
Það var allt lygi.

Ég þurfti að læra óskaplega mikið - til að komast að því að það væri lygi.
Og ennþá er ég að mölva niður múra af lygum og þvættingi frá ónýtu skólakerfi og siðspilltum fjölmiðlum.

Einn dag í einu - fæ ég að sjá sannleikann.
Hægt og hægt.

Þegar ég fattaði að það væru engar freistingar til - í þeim skilningi - fann ég út hver væri raunverulegur óvinur minn.
Og með því að greina óvin minn að kjarna - og læra nákvæmlega á það hvernig hann virkar í stóru og smáu - sigraði ég hann.

Það er ekki lengur þannig að ég upplifi þetta eins og baráttu.
Það var búið að vera þannig í sjö ár og sjö mánuði og viku til.
Þá sá ég það allt sem baráttu þar sem gæti brugðið til beggja vona.
En ekki lengur.

ÉG  er búin að sigra.
Ég finn það.
Ég hef sigrað óttann í lífi mínu.
Það er það mest frelsandi sem hent getur nokkurn.
Nirvana.

Ég þurfti að eiga mat - til þriggja mánaða í vistum - til að finna til öryggis.
Það virkar þannig - ef maður hefur upplifað það að svelta.

Ég þurfti að komast yfir það að finna fyrir sársauka.
Það reynist mér öllu léttara eftir að ég fann að ég var að sigra baráttuna gegn hinu illa sem ég óttaðist.
Mér verður meira og meira sama um líkamlegan sársauka - eftir því sem ég óttast minna.
Líkaminn læknar sig á nóttunni.

Dýnan er gegnblaut af svita á hverjum morgni og sængin líka.
Glugginn stendur opinn upp á gátt alltaf og herbergið er við frostmark.
Ég finn ómennskan mátt fylla mig á hverri nóttu og endurnæra sál mína - þegar heilinn vinnur úr nýjustu upplýsingum og samþættar það öllu sem fyrir er.

Á hverjum morgni skín nýtt bjart ljós í huga mínum.
Og líkaminn nötrar af sársauka.

............................................

Óttinn var eins og stokker.
Óttinn er eins og stokker.
Geðsturlaður narsississti að rúnka sér í bulli.

Þegar maður sigrar geðsturlaða narsississta að rúnka sér í bulli - er það þetta móment í hollívúddmynd - þegar litli drengurinn snýr sér við gegn drekanum, sverðið fellur í hönd hans frá fönix á himni sem brennur upp í eilífðareldi úr gini drekans - þar sem drengurinn hefur kastað því á ljóshraða og keyrt það á kaf í brjóst nöðrunnar.

Og ristir helvítið upp í gegnum hálsinn og tekur í sundur á honum helvítis hauskúpuna svo gallgrænt sull og svart blóð splattast yfir myndavélina.

.....................................................................................

Ótti?
Nei.

Það er ekki þannig.
Það er nefnilega fyrir aumingja.

Þetta er allt í preppinu....

Ef eitthvað á að takast sæmilega vel - verður að undirbúa það vel.
Hvort sem það er fermingarveisla, fjárlög eða víðavangshlaup.
Það er allt undir því komið - hvernig það er preppað - hvernig það tekst.
Undirbúningurinn, að gera ráð fyrir öllum óvæntum uppákomum, sjá fyrir allt sem getur mögulega farið úrskeiðis, hafa þekkingu til að skilja hverjir eru virkir þátttakendur hverjir ekki.

Ef eitthvað er undirbúið af fullkomri nákvæmi - getur ekkert klikkað.
Það er orsakasamhengið sem er við stjórn.

Nú eru tuttugu og sex dagar þangað til nýja lífsstílsbreytingin gengur í garð.
Þann fyrsta janúar 2017.
Undirbúningurinn er löngu hafinn.
Þetta hefur verið hugsað í marga hringi og á alla kanta.

Það er allt að verða fullkomið.
Þetta makast allt nær og nær því sem það á að vera.

............................................................

Allt er það svo gert til frekari breytinga.
Sem hlekkur í þróun til lengri tíma.

......................................

En það krefst fórna.
Sem veldur sorg og kvíða.

En ég er sérfræðingur í að díla við sorg og kvíða.
Þannig að lífsstílsbreytingin mun verða látin ganga yfir.
Hvort sem mér líður illa eða vel á meðan.
Planið mun ekki taka tillit til þess hvernig mér líður.

Öll plön sem taka mið af líðan minni - valda harmi og eyðileggingu.
Þannig að nú miðast planið ekki við líðan mína eða heilsu.

Það gengur ekki lengur upp.
Heilsa mín og líðan - skiptir ekki lengur máli.
Ég verð bara að láta eins og það sé ekki til.

Gleyma því.